Daniella,
In 1989 startte je carrière op Sancta Maria als ambulante leerkracht. We herinneren ons nog levendig het toneelstuk ‘De wijze kater’ waarin jij de ‘boerin’ speelde. Het jaar daarop gaf je les in de vrije school te Bottelare en dit tot juni 1998.
Toen in september 1998 een vacant ambt van directeur te begeven was, kwam jij als beste kanditaat aan het roer van onze school.
Ja, 10 schooljaren geleden werd u aangesteld als kapitein van het ‘Sancta Mariateam’. Je wist dat er hier en daar wat puzzelwerk zou aan te pas komen, want we hadden dat jaar een ‘doorlichting’ gehad.
Samen met de mensen van de begeleidingsdienst (dhr. Carlos Haerens), heeft u toen actief getoond dat jij een crack was in het puzzelen.
Heel geduldig, stukje voor stukje, af en toe eens met vallen en opstaan, ja zelfs eens wanhopig zoekend naar het juiste stukje, boetseerde jij geduldig verder aan ‘ons kunstwerk’, de ‘Sancta Mariaschool’.
Je toonde ons voor wat doorzetten betekende, je kon ons zo ontzettend nieuwsgierig maken doordat je heel creatief en enorm muzisch getalenteerd, uit de hoek kon komen.
Uw inzet voor de school was enorm, zo groot zelfs, dat wij af en toe dachten dat je niet naar huis ging. Uiteindelijk vonden we (na jaren zoeken), het antwoord terug, maar dat houden we natuurlijk voor ons.
Je staat synoniem voor de zeer kostbare “groene energie”, een bruisbal die de anderen aansteekt om mee de handen uit de mouwen te steken. Regelmatig laat je de tijd om een of andere grap uit te halen, waarbij jijzelf ook ‘grappig’ uit de hoek kwam. We denken hier aan de verschillende verkleedpartijen bij de voorstelling van de jaarprojecten. Alle kinderen mochten dagelijks ondervinden hoe lief jij voor hen wel kon zijn. Steeds weer plaatste je een aanmoedigend stempeltje op het rapport of stak je een troostende of helpende hand uit bij de allerkleinsten.
Je durfde het aan om de kapitein te zijn van ons schip, een schip dat ondertussen al heel wat gevaren en woelige baren heeft moeten doorstaan, maar je slaagde er in het schip veilig naar de kant te brengen.
Uw stijl is toch wel uitermate ‘apart’ te noemen. Waar zie je immers een directrice die soep en aardappelen uitschept en dit elke dag dat er eetmaal op school is. Je kledij vertoonde af en toe de sporen van deze activiteit, maar heel vlotjes en nonchalant kon je even later plaatsnemen aan de MDO-tafel om ‘t een en ’t ander te bespreken, kindvriendelijkheid in het achterhoofd, steeds weer het accent leggend dat in elk van ons, iets unieks en iets wondermoois verborgen zit.
Mogen we tot slot nog een daverend applaus voor ‘juf Daniella’!
Bedankt juf en we hopen u hier regelmatig terug te zien, we laten u niet los!!! Zeker weten !!
